روانکارها موادی مانند روغن و گریس هستند که برای کاهش اصطکاک سطوح متحرک روی یکدیگر، به کار می روند. این محصول با نام های دیگری اعم از روغن هیدرولیک، روغن دنده، روغن خنک کننده، روغن انتقال حرارت، روغن سنگزنی، روغن کمپرسور، روغن پایه، روغن ماشین کاری، روغن اسپیندل، روغن برش و روغن صنعتی نیز شناخته می شود.
* در روانکاری هیدرواستاتیکی، فشار بالای روانکار موجب تشکیل یک لایه روانکار بین سطوح در حال حرکت می شود و از این طریق اصطکاک کاهش می یابد. این نوع روانکاری معمولاً در شروع حرکت و یا در سرعت های بالا مد نظر می باشد.
* روانکاری هیدرواستاتیکی معمولاً در مواردی که سرعت حرکت نسبی بین سطوح قابل توجه است، مورد استفاده قرار می گیرد. به عنوان یک نمونه از این نوع روانکاری، می توان به بیرینگ های لغزشی اشاره نمود. در این حالت، اعمال فشار زیاد روانکار الزامی نبوده و فقط حجم روانکار و سرعت حرکت باید در سطح قابل قبول باشند.
* روانکاری الاستوهیدرودینامیک در مواردی مطرح است که حرکت نسبی سطوح، از نوع غلتش همراه با لغزش باشد. این نوع روانکاری در غلتک ها، چرخدنده ها، بادامک ها و بیرینگ های غلتشی رخ می دهد.
* در روانکاری مرزی، ضخامت فیلم روغن بسیار کم بوده و از چند مولوکل تجاوز نمی کند. معمولاً این نوع روانکاری در صنعت مطلوب نیست و از این نظر به آن روانکاری ناقص نیز اطلاق می گردد.
* در برخی موارد از روانکارهای جامد برای روانکاری سطوح استفاده می گردد. از جمله نمونه های روانکاری با لایه جامد، می توان به بیرینگ های غلتشی دارای روغن جامد که چند سالی است توسط شرکت های معتبر تولید بیرینگ عرضه می شوند، اشاره نمود.
