وظیفه اصلی یک روغن انتقال حرارت ، انتقال حرارت از یک منبع گرمایی به یک مصرف کننده است.یک روغن انتقال حرارت همانند روغن های دیگر ، بستگی به نوع مصرف و دمای کار کرد می تواند از روغن های پایه مختلفی ساخته شود.
آنچه که بطور معمول در صنایع به عنوان روغن انتقال حرارت مورد استفاده قرار می گیرد یک روغن با پایه معدنی است که می تواند بسته به نوع سیستم (سیستم باز یا بسته) تا دمای oC 300 مورد استفاده قرار گیرد.
آزمایش های لازم برای کنترل کیفیت روغن های انتقال حرارت، عبارتند از:
- گرانروی سینماتیک ( ASTM D445 )
- شاخص گرانروی ( ASTN D2270 )
- نقطه اشتعال ( ASTM D92 )
- چگای در دما c°۱۵ ( ASTM D1298 )
- کف (ASTM D892 )
آنچه که به عنوان خصوصیات یک روغن انتقال حرارت اهمیت دارد موارد زیر هستند:
1- پایداری اکسیداسیون مناسب
2- ظرفیت حرارتی زیاد
3- هدایت حرارتی بالا
4- قابلیت پمپ شدن
5- فشار بخار پایین
6- عدم خوردگی بر قطعات سیستم
7- نقطه اشتعال بالا
با مراجعه به اطلاعات فنی محصولات روغن سازها و بررسی آنها، معمولا در توضیحات مربوط به روغن های انتقال حرارت دیده می شود که توصیه سازنده برای دمای عملیاتی روغن انتقال حرارت دو دمای متفاوت است که معمولا بسیار با هم اختلاف دارند. این تفاوت به این دلیل است که دمای بالاتر برای سیستم های بسته و دمای پایین تر برای سیستم های باز توصیه شده است. یعنی دمای اعلام شده حداکثر دمای عملیاتی است که روغن می تواند در این دو نوع سیستم تحمل کند.
