انواع روغن پايه معدنی
روغن پایه به‌طور کلی به سه دسته‌‌ی معدنی، سنتزی و طبیعی تقسیم‌بندی می‌شوند. روغنهای پایه معدنی که بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند، شامل دو گروه روغن پارافینیک و نفتنیک می‌باشند که از تصفیه‌ی نفت خام به‌دست می‌آیند.
روغن پارافینیک
امروزه بسیاری از روانکارهای مورد استفاده در ماشین‌آلات در جهان از روغن پارافینیک ساخته می‌شوند. روغنهای پارافینیکی، هیدروکربن‌های اشباع شده‌ای هستند که از به هم پیوستن هیدروژن و کربن تشکیل شده‌اند. این روغن‌ها را هیدروکربن‌های نرمال (هیدروكربنهای راست زنجیر بلند) و هیدروکربن‌های ایزو (شاخه‌دار) تشکیل می‌دهند. ممکن است در ساختمان این روغن‌ها مقادیری روغنهای نفتیک نیز وجود داشته باشد.
در مقایسه با روغن نفتنیک، روغن پارافینیک دارای خواص زیر هستند:
- مقاومت بالا در مقابل اکسید شدن
- نقطه‌ی ریزش بالاتر
- شاخص گرانروی بالاتر
- فراریت کم و در نتیجه نقطه‌ی اشتعال بالا
- وزن مخصوص پایین
روغن نفتنیک
روغن نفتنیک، هیدروکربن‌های حلقوی سیرشده‌ی یک یا چند حلقه‌ای بوده و هر حلقه می‌تواند دارای ۵ تا ۶ کربن باشد.
این روغن‌ها در مقایسه با روغنهای پارافینیک دارای خواص زیر هستند:
- مقاومت نه چندان خوب در مقابل اکسیدشدن
- نقطه‌ی ریزش پایین‌تر به دلیل نداشتن واکس
- شاخص گرانروی پایین‌تر
- فراریت بالاتر و در نتیجه نقطه‌ی اشتعال پایین‌تر
- چگالی نسبی بالاتر
- خاصیت حل‌کنندگی بهتر
روغن نفتنیک به‌طور کلی برای محدوده‌ی دمایی کم و هنگامی که نقطه‌ی ریزش پایین مورد نیاز باشد، مخصوصاً در روغن هیدرولیک، روغن سردکننده‌ه، روغنهای فرآیند تولید لاستیک، در روانکارهای سیلندر برای موتورهای بزرگ و گریس‌ها قابل استفاده می‌باشند.
