خطر آتش سوزی در صنعت فولاد موضوع جدیدی نیست و این صنعت همه تلاش خود را برای کاهش خطر آتش سوزی در کارخانه های تولید فولاد انجام می دهد.علیرغم پیشرفت علم در کارخانجات فولاد هنوز هم خطر آتش سوزی در کنار کارکنان کارخانه محسوس است. این آتش سوزی ها عموما نتیجه فرآیند های غیر قابل کنترل است که در آن یک منبع اشتعال زا همراه با عناصر دیگر که آتش را تشکیل می دهند وجود دارد.
در صنایع فولاد همیشه آتش سوزی یک موضوع غیر قابل انکار است. گریس نسوز به علت مقاوم بودن مورد توجه بسیاری از افراد قرار گرفته است تا بتوانند محیط امن تری را ایجاد کنند.
در صنایع فولاد برای جلوگیری از وقوع آتش سوزی از روش اول یعنی خنک کردن ماده اشتعال زا استفاده می کنند. استفاده از گریس نسوز باعث حذف سوخت می شود به این دلیل که گریس یک روانکار مبتنی بر روغن معدنی است به همین دلیل یک سوخت خوب محسوب می شود. گریس نسوز در برابر آتش مقاوم است و نمی تواند به عنوان سوخت مناسب تلقی شود زیرا نوسات کمتر و وزن مولکولی بیشتری نسبت به محصولات معدنی دارد.
منبع سوخت جامد یا مایع برای اینکه بتواند به عنوان سوخت عمل کند به تبخیر از محیط وابسته است. فشار بخار کم در دمای بالا باعث کاهش عملکرد روغن می شود. علاوه بر این گریس های مقاوم به آتش از موادی هستند که دارای هدایت حرارتی هستند که نیاز به انرژی بیشتر برای رسیدن به درجه حرارت احتراق دارند.
در ساخت فولاد، کوره های انفجاری، کاسترهای بدون توقف، مواد آهکی و غیره استفاده می شوند. می توان گفت روند ساخت فولاد و آهن به هم شبیه هستند با این تفاوت که در ساخت فولاد آب هم به عنوان یک پارامتر وجود دارد.انواع مختلف تجهیزات نیاز به مقدار زیادی از روان کننده ها دارند که عمدتا این روغن ها بر پایه روغن های معدنی و یا مصنوعی می باشند.اما نکته اینجاست که استفاده از گریس های معمولی در کارخانه ها می تواند باعث آتش سوزی شود.
گریس نسوز عملکردی مشابه استرها دارند و برای رسیدن به دمای احتراق به مقدار زیادی انرژی نیاز دارند. گریس نسوز در واقع یک روغن مقاوم است که در برابر آتش یک منبع سوخت محسوب نمی شود و هیدروکربن های قابل احتراق از فرمول آن حذف شده اند.
گریس نسوز راهی جدید برای افزایش ایمنی و کاهش خطر آتش سوزی
