روغن معدنی
کاربرد روغن های معدنی چیست ؟
انواع روغن پایه معدنی:
روغن پایه بهطور کلی به سه دستهی معدنی، سنتزی و طبیعی تقسیمبندی میشوند. روغنهای پایه معدنی که بیشتر مورد استفاده قرار میگیرند، شامل دو گروه روغن پارافینیک و نفتنیک میباشند که از تصفیهی نفت خام بهدست میآیند.
روغن پارافینیک:
امروزه بسیاری از روانکارهای مورد استفاده در ماشینآلات در جهان از روغن پارافینیک ساخته میشوند. روغنهای پارافینیکی، هیدروکربنهای اشباع شدهای هستند که از به هم پیوستن هیدروژن و کربن تشکیل شدهاند. این روغنها را هیدروکربنهای نرمال (هیدروکربنهای راست زنجیر بلند) و هیدروکربنهای ایزو (شاخهدار) تشکیل میدهند. ممکن است در ساختمان این روغنها مقادیری روغنهای نفتیک نیز وجود داشته باشد.
در مقایسه با روغن نفتنیک، روغن پارافینیک دارای خواص زیر هستند:
- مقاومت بالا در مقابل اکسید شدن
- نقطهی ریزش بالاتر
- شاخص گرانروی بالاتر
- فراریت کم و در نتیجه نقطهی اشتعال بالا
- وزن مخصوص پایین
روغن نفتنیک:
روغن نفتنیک، هیدروکربنهای حلقوی سیرشدهی یک یا چند حلقهای بوده و هر حلقه میتواند دارای ۵ تا ۶ کربن باشد.
این روغنها در مقایسه با روغنهای پارافینیک دارای خواص زیر هستند:
- مقاومت نه چندان خوب در مقابل اکسیدشدن
- نقطهی ریزش پایینتر به دلیل نداشتن واکس
- شاخص گرانروی پایینتر
- فراریت بالاتر و در نتیجه نقطهی اشتعال پایینتر
- چگالی نسبی بالاتر
- خاصیت حلکنندگی بهتر
روغن نفتنیک بهطور کلی برای محدودهی دمایی کم و هنگامی که نقطهی ریزش پایین مورد نیاز باشد، مخصوصاً در روغن هیدرولیک، روغن سردکنندهه، روغنهای فرآیند تولید لاستیک، در روانکارهای سیلندر برای موتورهای بزرگ و گریسها قابل استفاده میباشند.
