هنگامی که یک سیستم روانکاری متمرکز طراحی می شود، این سوال پیش می آید که اول سیستم طراحی شود یا گریس انتخاب شود؟ بیشتر مردم با سیستم شروع می کنند و بعد یک روغن که مناسب برای آن سیستم است را پیدا می کنند. اما بهترین رویکرد این است که ابتدا یک گریس که نیازهای دستگاه را برآورده می کند پیدا کرد و سپس یک سیستم روانکاری، طراحی کرد.
چه چیزی در گریس است؟
قبل از بررسی اینکه چه آزمایش هایی بایستی انجام شود تا یک گریس مناسب انتخاب شود،درک اولیه ای از فرمول گریس مورد نیاز است. در دوره های آموزشی Noria، اغلب در این کلاس سوال می شود: “گریس چیست؟” ، پاسخ های معمول عبارتند از “روغن بسیار غلیظ” ، ” روان کننده خمیر مانند” و غیره. طبق ASTM D288، گریس به عنوان یک محصول شبه سیال جامد از پراکنده شدن یک ماده تغلیظ کننده در یک روان کننده مایع تعریف شده است.
اساسا یک گریس از سه قسمت روغن پایه، افزودنی ها و تغلیظ کننده تشکیل شده است. روغن پایه ممکن است بین ۷۰ تا ۹۵ درصد از گریس را تشکیل داده باشد. این درصد ویسکوزیته و غلظت فیلم را ایجاد می کند و قسمت اصلی گریس ساخته شده است. یک روغن مبنتی بر مواد معدنی، سنتزی یا گیاهی می تواند در یک گریس استفاده شود. نوع روغن براساس خواص مورد نیاز و کاربرد مورد نیاز انتخاب می شود.
بهترین رویکرد شروع کردن با گریس است و سپس سیستم که با روانکاری کار میکند را طراحی کرد.
مواد افزودنی بمنظور وارد کردن خواص جدید یا کم کردن (فرونشاندن) یا افزایش خواص موجود روغن پایه مورد استفاده قرار می گیرد. آنها می توانند بین ۰ تا ۱۰ درصد از گریس را تشکیل دهند و به طور معمول در هنگام راه اندازی و خاموش شدن تجهیزات چرخشی یک نقش محافظتی را ایفا می کنند. همچنین مواد افزودنی می توانند در مقابل زنگ و خوردگی محافظت کنند.
تغلیظ کننده یک جز ضروری است، زیرا مجرای است که روغن پایه و مواد افزودنی را به تجهیزات میرساند. این می تواند بین ۳ تا ۳۰ درصد از گریس را تشکیل بدهد. انواع مختلف تغلیظ کننده ها وجود دارد، اما بیشتر به دو دسته صابون ساده و یا صابون پیچیده تقسیم می شوند.دیگر تغلیظ کننده ها، از قبیل پلیورا، خاک رس و سیلیکا، جز این دسته ها قرار نمیگیرند اما به عنوان عوامل تغلیظ کننده در فرمولاسیون های گریسهای مخصوص عمل می کنند.
اکنون که شما درک خوبی از چگونگی فرمول بندی گریس دارید، بیایید به چهار تست که می توانند چگونگی برهمکنش اجزا گریس را در داخل یک سیستم روانکاری را نشان میدهد توجه کنیم. اولین ویژگی ویسکوزیته (گرانروی) ظاهری روغن پایه در نظر گرفت.
۱ تست ویسکوزیته ظاهری
ویسکوزیته مهمترین ویژگی هر روان کننده است. به منظور تعیین ویسکوزیته پایه روغن مورد نیاز، باید ویسکوزیته بهینه (مطلوب) را برای هر جز سیستم که قصد روانکاری دارید را شناسایی کنید. ویسکوزیته روغن پایه گریس در برگه اطلاعات محصول ذکر شده است. زمانیکه ویسکوزیته مورد نیاز را ایجاد کرده اید، برای پیدا کردن ویسکوزیته ظاهری، گریس را آزمایش کنید. این تست مربوط به پویایی یک گریس است که از درون خطوط و اجزای یک سیستم روانکاری متمرکز حرکت می کند. ویسکوزیته ظاهری شامل اثر اشتراکی روغن پایه، افزودنی ها و تغلیط کننده است. آزمایش استاندارد ASTM D1092 برای اندازه گرفتن ویسکوزیته ظاهری گریس های روان کننده ایده آل است. این آزمایش می تواند افت فشار در یک سیستم روانکاری متمرکز تحت جریان ثابت و در دمای ثابت پیش بینی کند. نتایج این آزمایش در centipoise گزارش شده است.
۲ آزمایش مخروط نفوذی
همچنین شما باید قوام مورد نیاز یا درجه NLGI گریس را تعیین کنید. یک نقطه شروع متداول، دمای عملیاتی مورد انتظار و فاکتور سرعت است. سایر متغیرهایی که می توانند قوام مورد نیاز را تحت تاثیر قرار دهند شامل نوع متحمل کننده، نوع تغلیظ کننده، ویسکوزیته روغن پایه و نوع روغن پایه می باشد.
براساس نظرسنجی اخیر سایت MachineryLubrication.com، پنجاه درصد متخصصان روانکاری از سیستم های روانکاری متمرکز در کارخانه خود استفاده می کنند.
آزمون مخروط نفوذی (ASTM D217) اغلب برای سنجش قوام گریس مورد استفاده قرار میگیرد. از یک مخروط وزن شده برای نفوذ کردن به یک بلوک گریس استفاده می شود، با چهار استاندارد آزمایش قوام گریس عبارتند از توزیع نشده، کار انجام شده ، کارانجام شده طولانی و بلوک. تمرکز این مقاله بر روی آزمایشهای توزیع نشده و کار شده است.
آزمایش نفوذ توزیع نشده اطلاعاتی در مورد قوام گریس در طی شرایط ذخیره سازی فراهم می کند. آزمایش های نفوذ کار انجام شده نشان می دهد که چه قوامی گریس خواهد داشت در حالی که داخل یک ماشین یا اجزای سازنده مورد استفاده است. این امر با سیستم های گریس متمرکزحتمی است زیرا گریس میتواند در مدت زمان طولانی در شرایط ذخیره سازی باشد قبل از اینکه به اجزا برسد. شرایط ذخیره سازی هم برای یک درام (ظرف استوانه) و یا دیگر ظروف ذخیره سازی و خطوط انتقال اعمال میشود.
ازجمله فاکتورهایی که در هنگام برنامه ریزی مسیر خط انتقال باید توجه داشته باشیم عبارتند از خطرات دما، مسیرهای عمودی و زمان لازم که گریس طول میکشد به خط منبع وارد شود و به مقصد برسد. این عوامل می توانند روغن پایه و تغلیظ کننده را جدا کنند در حالیکه آنها منجر به کمبود روغن در تجهیزات میشوند.
۳ آزمایش پایداری ساختار (سازه)
بعدا،ارزیابی کنید که گریس در شرایط عملیاتی چه مقدار پایدار خواهد بود.شما باید بدانید که تحمل گریس قبل از شکسته شدن در مقابل فشار چه قدر است. روش آزمایش ASTM D1831 از تست نفوذ سنج گریس کار نشده (غیر کار آمد) استفاده می کند. سپس همان گریس در یک دستگاه پایداری رول استاندارد بمدت دو ساعت در دمای ۲۰ تا ۳۵ درجه سانتیگراد (۶۸ تا ۹۵ درجه فارنهایت) بکار گرفته می شود. سپس گریس دوباره در تست نفوذ سنج گذاشته می شود. تفاوت بین دو آزمایش برای اندازه گیری اثر پایداری برشی کم روغن در گریس مورد استفاده قرار می گیرد.
۴ آزمایش نفوذ پذیری
آزمایش نهایی به طور خاص مربوط به مطابقت گریس با طراح سیستم روانکاری و اندازه لوله مورد استفاده است. بسته به اینکه چقدر گریس تلمبه خواهد شد، اندازه لوله به طور قابل توجهی می تواند بر هزینه(ارزش) سیستم تاثیر میگذارد.آزمون نفوذپذیری، اندازه قطرخط انتقال که برای یک گریس خاص مورد نیاز است را اندازه گیری می کند. همچنین می تواند در تعیین اینکه آیا روغن را می توان در یک سیستم روانکاری متمرکز مورد استفاده قرار گیرند یا نه و یا اینکه آیا تزریق گرها و شیرهای گریس به درستی کار می کنند یا نه ، کمک می کند. این آزمایش گریس را به فشار ۱۸۰۰ psi در یک سیم پیچ ۲۵ پا فشرده می کند. بعد از اینکه گریس در ۱۸۰۰ psi پایدار شد، یک شیر تخلیه باز می شود و فشار سنج بعد از ۳۰ ثانیه خوانده می شود. مطابق دادن این فشار خوانده شده با یک نمودار مرجع خطوط انتقال، قطری که مورد نیاز است را فراهم میکند.
همچنین، هنگام انتخاب خط انتقال، مطمئن شوید که مواد مناسب را انتخاب می کنید. برخی از فلزات مانند مس و فولاد گالوانیزه می توانند اثرات شدید بر ترکیبات گریس داشته باشند.
همچنین بایستی توجه شود که هنگامی که گریس در شرایط خاصی تحت فشار قرار می گیرد، که تحت عنوان کیک قفلی نامید می شود. این زمانی اتفاق میافتد که حرکت تغلیظ گر گریس محدود شده است، که منجر به یک انسداد در خط یا اجزء می شود. روغن پایه هنوز ممکن است جریان یابد، اما تغلیظ کننده جریان نخواهد داشت. بدون تغلیظ کننده، روغن پایه ممکن است به قسمت های کار اجزای سازنده برسد، بنابراین کمبود روان کننده ایجاد می شود. تمام سه قسمت روغن (روغن پایه، افزودنی ها و تغلیظ کننده) می تواند به قفل کیک کمک کند و هیچ عنصر تک نمی تواند احتمال این وضعیت را افزایش یا کاهش دهد.
با نتایج این آزمایش ها، اکنون باید اطلاعات لازم برای یک تصمیم گیری آگاهانه را داشته باشید. بودجه خود را برای یک سیستم متمرکز در هنگام انتخاب گریس در نظر بگیرید هنگامی که انتخاب گریس را انجام دادید و نیز سیستم را در اطراف گریس طراحی کنید. اجتناب از اشتباهات رایج مانند داشتن یک قطر خط انتقال که خیلی کوچک و یا بیش از حد بزرگ است و یا استفاده از فشار بیش از حد زیاد یا بیش از حد کوچک برای فشار دادن گریس به درون خطوط انتقال.
