سلام ، به سایت شرکت پارسیس سگال پویا خوش آمدید.

روغن صنعتی و روشهای طبقه بندی آن

روغن صنعتی و روشهای طبقه بندی آن

طبقه بندی روغن های صنعتی:

سه سیستم عددی برای طبقه بندی گرانروی روغن ها وجود دارد. دو عدد از آنها برای روغن های موتوری، بنزینی و دیزل، و سیستم دیگر برای روغن های صنعتی است. در روغن های صنعتی  بیشتر از روغن های تک درجه بهره گیری شده و تفاوتی با روغن های موتوری و صنعتی نداشته و تنها نوع مواد افزودنی به کار برده شده در آنها ممکن است متفاوت باشد .

۱) طبقه بندی گرانروی روغن های موتوری توسط انجمن مهندسی امریکا

همان گونه که گفته شد گرانروی، اصلی ترین عامل شناخت و کاربرد روغن است. انجمن مهندسی امریکا ( Society of American Engineering ( SAE یک سیستم طبقه بندی گرانروی را برای روغن های موتوری طراحی کرده است. در این سیستم روغن ها با شماره هایی که مرتبط با گرانروی آنها که در یک دما مشخص بوده طبقه بندی شده است.


 چون دماهای کم و یا زیاد در کارکرد روغن موتور  نقش اساسی دارد، دو روش مجزاء یکی در دماهای کم و دیگری در دما های زیاد برای اندازه گیری گرانروی به کار برده شده است.

مهمترین دماهایی که برای دامنه گرمای زیاد در نظر گرفته شده است  ۴۰ و ۱۰۰°C میباشد . برای درجه های کم نیز تا  ۳۰- C° از روش آزمایش شبیه سازی کارتل (CCS) که یک نوع ویسکومتر گردنده بوده بهره گیری شده است. گرانروی در دمای منفی را بر اساس واحد سانتی پواز ، (CP)، که گرانروی مطلق روغن در دماهای پایین می باشد محاسبه می کنند.


عدد اندازه گرفته شده نشان دهنده آسانی حرکت روغن در موتور است. واحد دیگر گرانروی سانتی استوک (cSt) بوده که آن گرانروی سینماتیک روغن در دماهای زیاد است. عدد اندازه گیری شده بیان کننده زمانی است که مقدار معینی روغن از یک لوله مویین (اوروفیس) با اندازهای مشخص عبور می کند. در این سیستم روغن هایی که مناسب بهره گیری در دماهای پایین است، در فصل زمستان، با حرف لاتین” W ” مشخص می شود.

بیشترین گرانروی این روغن ها نباید بیشتر از گرانروی پیشینه مشخص شده باشد. همچنین این روغن ها باید قابلیت پمپاژ در دماهای مشخص شده توسط SAE را دارا باشد. روغن هایی که مناسب برای بهره گیری در دماهای بالا بوده دارای گرانروی به شرح جدول ارایه شده است. بطور نمونه روغنی با طبقه بندی ۳۰-۱۰ w بدان معنی است که این روغن در فصل زمستان معادل ویژگی های روغنی با گرید ۱۰ و تابستان ۳۰ است. به آنها روغن اتوماتیک نیز گفته می شود.

۲)  طبقه بندی کیفی روغن صنعتی

روغن های روان کننده از نظر کیفی به روش های گوناگون طبقه بندی شده است. مشخصه های این طبقه بندی توسط ارتش آمریکا، موسسه نفت آمریکا، سازندگان گوناگون ماشین و موسسه های دیگر معین شده است. این طبقه بندی ها نشان می دهد که برای یک موتور به خصوص، چه نوع روغنی لازم است .

با توجه به پیشرفت سریع علم مهندسی که تولیدات مکانیکی نیاز به روانکار صنعتی با مشخصه های بهتری هستند ، به سرعت استاندارد های روغن صنعتی بهبود می یابد .

در سال ۱۹۷۰میلادی  موسسه نفت آمریکا (american petroleum institute (API ، انجمن امریکایی برای آزمایش و مواد( american society for testing and materials (ASTM و انجمن مهندسان خودرو با همکاری سازندگان موتور ، سیستم طبقه بندی کیفی API برای روغن های موتوری را به وجود آوردند.

این طبقه بندی براساس آزمایش های موتوری که سطح های مرغوبیت را برای روغن های گوناگون ارزیابی می کند بنانهاده شد. اکنون سیستم طبقه بندی API شامل ۱۸ طبقه بندی کیفی است. در این مجموعه، ۸ طبقه بندی با حرف S برای روغن های مورد بهره گیری در موتورهای بنزینی و ۱۰ طبقه با حرف C برای روغن های مورد استفاده در موتورهای دیزلی تدوین شده است.

این سیستم طبقه بندی، یک سیستم با انتهای باز بوده و اجازه می دهد که طبقه بندی های نو مورد نیاز که مورد توافق انجمن های مهندسی و سازندگان موتور قرار گرفته باشد، به آن افزوده شود. همان گونه که در گذشته اشاره شد، این سطوح مرغوبیت به علت تغییر در طراحی موتورها و هم چنین فن آوری نو ساخت مواد افزودنی روغن های به سرعت از رده خارج می شود. به طور نمونه، روغنهای موتوری بنزینی از نظر سطح کیفی از کم ترین رده یعنی SA تا SN که دارای بالاترین سطح کیفیت روغن موتور است ، تقسیم بندی شده است .